Monodram w wykonaniu Zbigniewa Walerysia wg opowiadania Romana Brandstaettera pod tym samym tytułem.

To rzecz o karczmarzu z Bronowic Małych, Hirszu Singerze - pierwowzorze Żyda z "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego. Autor, umieszczając Singera w swoim dramacie, na stałe wpisał go do literatury polskiej. Zresztą, jak się później okazało, ze szkodą dla swego bohatera. Z literackim wizerunkiem karczmarza prawdziwy Singer nie mógł się bowiem pogodzić, a jego życie zamieniło się w dramat. Zdruzgotany ingerencją we własny los, Singer skończył marnie - rozwiódł się z żoną, rozstał z córką Pepką, której nowy image Racheli bardzo się spodobał, a na koniec zmarł w domu starców...

Opowiadanie Brandstaettera to rzecz nakazująca zrewidować nasze dotychczasowe myślenie na temat utworu Wyspiańskiego. To opowieść o tym, na ile można ingerować w czyjeś życie i je upubliczniać. Dużo tu humoru, ale więcej ludzkiego nieszczęścia. To obraz prawdziwej tragedii człowieka, który nie chce żyć narzuconym życiem.